Na de recente aankondiging van de overname van 25,1% van de aandelen van MV Agusta door KTM-moederbedrijf Pierer Mobility, draait de geruchtenmachine op volle toeren. Vraag is vooral wat MV Agusta momenteel ècht waard is en of de 15 miljoen die KTM wil betalen, misschien wel recht geeft op een veel groter aandeel in het bedrijf. 

Daarnaast zeggen de sceptici dat eerdere overnames van het Italiaanse cultmerk allemaal in een fiasco uitliepen, waarbij de kopers enorme verliezen leden en uiteindelijk de familie Castiglioni het bedrijf steeds weer kon terugkopen, in de meeste gevallen voor één symbolische euro. De historie laat dan ook zien dat overname van een Italiaans MV-dochterbedrijf maar één keer echt lukte. Dat was dan wel weer door dezelfde KTM-baas Stefan Pierer, die gewoon de hele Husqvarna-fabriek leeghaalde en de Italianen zo het nakijken gaf. 

Het lijkt dan ook niet voor de hand te liggen dat Pierer blijvend vanuit een minderheidsbelang wil samenwerken met MV Agusta, maar dat de Oostenrijker zal gaan voor volledige overname van het Itlaiaanse motormerk, al dan niet met de huidige fabrieken. Dit sluit ook aan bij de gesprekken die Pierer eind 2022 met Ducati eigenaar Volkswagen voerde, maar die uiteindelijk niet tot een overname leidden. 

Eerder werd al overeengekomen dat KTM zowel de inkoop als de verkoop van MV Agusta gaat verzorgen, waardoor alleen de productie overblijft. Het is overduidelijk dat Pierer met zijn productielocaties in Oostenrijk en India (bij KTM’s mede-eigenaar Bajaj), veel efficiënter motoren kan bouwen dan de historische (lees: oude) productielocatie in Schiranna di Varese, waar het werkgeversklimaat op zijn zachtst gezegd ‘uitdagend’ kan worden genoemd door een mix van vakbonden, politiek en banken. 

“Der Pierer hat noch nie teuer gekauft”

Diverse factoren spelen in de huidige situatie een rol. Belangrijkste is nu hoeveel procent Pierer Mobility (KTM, Husqvarna, GasGas) van MV Agusta krijgt als due dilligence (onderzoek boekhouding) is uitgevoerd. Volgens sommige media is al ontdekt dat de voorstelling van zaken vooraf véél te rooskleurig is, wat KTM de kans geeft meer aandelen te eisen. Als dit lukt, kan dat lagere bedrag ook doorwerken in een overnameprijs van het totale merk. Dit doet recht aan de kreet van Stefan Pierer, nadat hij Husqvarna van BMW kocht: “Der Pierer hat noch nie teuer gekauft”. Pierer liet bij die aankoop van Husqvarna zien dat zo’n overname eigenlijk maar op één -snoeiharde- manier lukt: alles overhevelen naar de eigen productielocaties in het Oostenrijkse Mattighofen, om zo de wurggreep van de Italiaanse banken, managers, werknemers en vakbonden te ontvluchten.

Russisch geld

Onduidelijke factor is dat de eindeloze Black Ocean-geldstroom van de Russische familie Sardarov onder druk lijkt te staan, nu wereldwijd Russische banktegoeden worden bevroren en superjachten van vergelijkbare oligarchen aan de ketting komen te liggen. Rachid werd miljardair met een olie- en gasbedrijf in het Oeral gebergte, maar woont al jaren in Oostenrijk. Overigens heeft zowel Rachid als Timur Sardarov zich openlijk tegen de oorlog in Oekraïne uitgesproken, wat in Rusland dan weer minder goed gevallen moet zijn. Vraag is nu of de familie Sardarov het zich op dit moment nog kan veroorloven weer meer geld in MV te steken, waarbij sommige analisten het motormerk toch als “speeltje” voor Sardarov jr. zagen. 

Roerige historie

De geschiedenis van MV Agusta is uiterst roerig, met een opmerkelijk ‘bedrijfsmodel’, waarbij externe investeerders elke keer dachten het legendarische merk winstgevend te kunnen maken, wat het qua motorverkopen misschien (!) wel nooit geweest is. De grote investeerders en overambiteuze motormerken kwamen steeds met trompetgeschal binnen, maar moesten echter elke keer opgeven, nadat ze er tientallen tot honderden miljoenen in hadden gepompt. Hoofprobleem was meestal dat het geld werd geabsorbeerd door de fabriek in Varese, maar dat het nooit lukte de bedrijfsvoering te veranderen. In een aantal gevallen werd het bedrijf daarna voor één euro terugverkocht aan de familie Castiglioni, om nog grotere verliezen te voorkomen. Waanra de Castiglioni’s er dan (dankzij de externe investeringen) weer een tijdje meer vooruit konden, tot een volgende partij zich aandiende. 

Dit gold voor de overnames door Piaggio en die door het Maleisische Proton. In 2007 nam BMW nog Husqvarna van MV over, die het in 2013 (naar verluidt) voor één euro doorverkocht aan KTM, omdat het ook voor hen onmogelijk bleek de Italianen onder Duitse leiding te laten werken. KTM haalde direct na de verkoop alle machines uit de Italiaanse fabriek en hevelde het hele bedrijf over naar Oostenrijk. In de fabriek zonder machines startte later SWM op met de door Pierer gewoon achtergelaten BMW-Husqvarna’s als startpunt, maar ondertussen zijn die alweer overgenomen door het Chinese Shineray. 

In 2008 was het Harley-Davidson die ruim 100 miljoen achterliet in de “Italiaanse geldput”, totdat ook Harley met de bekende euro èn enorme verliezen afdroop.  In 2014 werd AMG-Mercedes grootaandeelhouder, ook dit aandeel werd weer ‘teruggekocht’ met geld van de huidige eigenaar Black Ocean. De nieuwe CEO werd Timur Sardarov, zoon van Russisch oligarch Rachid Sardarov. Die werkte Giovanni Castiglioni al snel naar buiten, maar tot op heden wordt nog geprocedeerd of de naam Cagiva nou wel of niet bij de overname hoorde.