‘Moeder, mag de verwarming wat hoger? M’n vingers beginnen zwart uit te slaan…’. Was me dat in de vroege IJstijd van afgelopen week even afzien met onze optimistische zomerhandschoenen en doorwaai-jassen! En bleek me dát even een potje klungelen met de honderden knopjes en menu’s van verschillende boordcomputers op het viertal machines dat Overzee voor de kiezen kreeg. Wil je handvatverwarming, gaat de vering harder, druk je voor cruise control, zet je per ongeluk de dagteller op 0,0 en verander je van richting, staat ineens tractiecontrole op tien. En ondertussen bij 260 km/u op de A2 ook nog op het verkeer moeten letten! Maar daar gaat het in deze XL-editie van MotoMe niet over. Waar wél over?

Een stroomstoot als ambassadrice

Je kunt blijven piepen over elektrisch rijden, maar het is wel een zich steeds verder uitbreidende realiteit. Nu hebben ‘petrol heads’ die Zero, Brammo, Energica enzovoort hun succes misgunnen, er een handje van om – niet geheel onterecht – te blijven wijzen op de gebrekkige actieradius van zo’n elektrobike. Nou, dat was voor de Belgische reizigster/fotografe Trui Hanoulle genoeg reden om tegen de stroom in de grenzen te verleggen op een Zero DS. Met haar retour Gent – Istanbul – Gent heeft ze zich ontpopt als regelrechte elektrische ambassadrice omdat ze nog veel enthousiaster terugkwam dan toen ze vertrok. Een bijzonder relaas van deze machtige powervrouw annex stroomstoot, bijgenaamd Elektrogirl.

Een motorverzameling voor twee Rembrandts

De vaderlandse kunstwereld nog altijd in rep en roer om de afgeketste deal met twee Rembrandts. Maar een beetje artistieke motorfanaat zal zijn hart liever ophalen in het Moto Guzzi-museum te Mandello del Lario aan het Comomeer. Bijna een eeuw aan formidabele, succesvolle, maar ook jammerlijk gefaalde motorhistorie valt er te bewonderen in de zwoele natuurlijke ambiance als die van een cognac-reclame. Aan de twee MotoMe-mannen de taak om er met een gezonde vorm van (dis)respect de bloemen binnen te zetten. En om er een potje kunst te ondergaan waar die ouwe knasterd van een Rembrandt nog een punt aan kan zuigen.

V7’s met een baard

Is het miljoenen jaren aan mensheid gelukt om Philishaves, koffieapparaten en plofpaling te produceren, gaat de hippe mensch anno 2015 zich te buiten aan ‘barber shops’, eigenhandig koffie malen en het ouderwets roken van vis in de eigen achtertuin. Dus zag Moto Guzzi de rijen dik aan V7’s in de fabriekshallen staan en dacht: ‘Hé, als we die nu eens naar Bolognees voorbeeld in vier varianten hip maken voor de betere baardaap!’ Dus wat deden Verhoeven en Overzee? Hun schaambaard laten staan en rijden in Italiaanse sferen. Rustig rijden.

Tuono betekent ‘donder’. Met een reden.

Met Aprilia’s vorige V2-Tuono kon en wilde Verhoeven niet overweg vanwege diens hoekige, hooliganistische karakter. Juist om die ruige rand en verraderlijke omgangsvormen liep (en reed) Overzee ermee weg. Sinds drie jaar bepaalt een V4 het bonkende, potente hart van de RSV en Tuono, waarbij de laatste variant is opgeboord tot 1100 cc en opgepept tot, slik!, 175 pk. Is dat niet compleet van de pot gerukt voor een naked? Is de Tuono RR überhaupt wel een naked? En hoe zit het met je rijbewijs? Overzee zocht het uit tijdens een dagenlang kwiek potje sturen. En uiteraard: ‘professional rider pictured on a closed racetrack’. Natuurlijk!