Er zijn al heel lang geruchten, maar nu pas is het officieel bevestigd: er is een nieuwe 2021-versie van de Suzuki Hayabusa GSX1300R onderweg, die al heel snel gepresenteerd wordt; denk aan begin februari van dit jaar. Eind 2019 werd er al veel gesproken over een nieuwe versie, maar uiteindelijk kwam die er niet. Een jaar later is het nu toch zover, met enige vertraging komt er nu wel gelijk een Euro5-gehomologeerde versie. 

Tot zover het officieel bekende, de rest is gissen maar er zijn twee mogelijkheden: òf een volledig nieuw model met de allernieuwste elektronica maar ook een volledig nieuw motorblok, chassis en misschien wel een gimmick als een turbo of compressor, òf een upgrade van het vorige model met elektronica en nieuwe kuipdelen, zoals bijvoorbeeld ook bij de V-Strom 1000 gebeurd is. Dat laatste ligt het meest voor de hand en voert ook de boventoon in de geruchten. Bij Suzuki zelf gaat men uit van het technisch meest vooruitstrevende model van de afgelopen 10 jaar, wat binnen allebei de mogelijkheden mogelijk is. 

In Europa verdween de “slechtvalk” al na 2016 van de prijslijsten, als slachtoffer van de toen ingevoerde Euro 4-normen. In de USA, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland verdween de 1340cc grote viercilinder echter nooit van de markt en is daar dus nu ook nog gewoon te koop, waarbij het model zelfs nog verder is doorontwikkeld. 

Nu heeft het huidige Hayabusa-model al ride-by-wire, waaraan technieken als Suzuki Drive Mode Selector (S-DMS) rijmodi en de beroemde Suzuki Dual Throttle Valve (SDTV) secundaire gasklepbediening zijn gekoppeld. Nou is die ride-by-wire cruciaal om emissie-eisen te halen, wat een EURO5 homologatie al vergemakkelijkt. Verder is deze techniek de basis van alle moderne elektronika, zeker als er een inertial measurement unit (IMU) aan wordt toegevoegd. 

Veel van die technieken zijn ook terug te vinden in de GSX-R600, GSXR-750 en GSXR-1000, die in de genoemde landen ook weer als 2021-modellen te koop zijn. Kijkend naar de meest moderne van die drie, de GSX-R1000R, zal de nieuwe GSX-R1300 (?) met behulp van een IMU ook beschikken over het Motion Track Traction Control System (MT-TCS) en het bijbehorende Motion Track Anti-Lock Brake System (bochten-ABS), launch control, een quickshifter en daarnaast nog variabele kleptiming. Die laatste techniek is ook behulpzaam bij de Europese typegoedkeuring, omdat er hiermee in lage toerentallen minder emissie is. Daarbij liggen ook de Showa Balance Free Front Fork (BFF) voorvork en SHOWA BFRC-Lite Shock voor hand, al zou zelfs de elektronische versie ervan al aan boord kunnen zijn.

In Europa was de Hayabusa in z’n laatste productiejaar goed voor een maximaal vermogen van 197 pk, maar dat is nu allang niet meer de ‘schandelijke’ hoeveelheid waarmee deze Suzuki bij zijn introductie veel discussie losmaakte. Wel ligt het voor de hand dat bij een nieuwe Hayabusa heel stil wordt gedaan over de topsnelheid, omdat de eerste melding van meer dan 300 kilometer per uur er bijna voor zorgde dat het model verboden werd. Om verdere problemen te voorkomen werd daarna de ‘Busa’ gelimiteerd op 299 kilometer per uur, al bleef lang onduidelijk of dat nou wel of niet alleen op het dashboard zo was. 

Ondertussen is de wereld wel veranderd: bovenaan het extreme spectrum staat nu de Kawasaki Ninja H2 met compressor, terwijl meerdere motorfietsen standaard al meer dan 200 PK aan boord hebben.